Krijnen, Jacob - gezin - geb. Veehouder, landbouwer, in gemeenteraad van Bussum 1897-1903.

I Ṕḯ ṰἕẊẗ ḾŲŞĨ i! سعی میکنم اینجا حرفای دلمو بگم. سعی میکنم اینجا خودمو خالی کنم. میکنم شادی هامو اینجا بذارم که. که موقع ناراحتی بیام ببینمو شاد شم. هر چی که بخوام اینجا میگم و میذارم حتی دانلود. پنجشنبه سیزدهم بهمن 1390 توسط P.

سرشارم از هوای گرگ ومیش صبح جمعه. من آن سیب سرخ روبه زوالم. که به جرم سال نو. محکوم به دیدن مرگ ماهی قرمز . که بیچاره شب وروزش رویای دریا بود. سیزده روز به انتظارشکنجه گره خوردن می نشینند. من آن سیب سرخم که مشتاق جنگ با دندانم.

حالا دیگر خوب می دانم گذشته هیچوقت آدم را رها نمی کند. گذشته با تمام توان به آدم می چسبد و خودش را کشان کشان پا به پای لحظه ها جلو می کشد. و حتی گاهی از لحظه ها هم پیشتر می رود و روبروی تو می ایستد و دیواری می شود بین تو و آینده. هرچه هست گذشته است و تکرارش. گذشته از آنچه فکر می کنیم قوی تر است و از آنچه می بینیم عمیق تر و از آنچه تصور می کنیم بزرگ تر. گذشته در تداوم تکرار روزهایمان. تا تنگه ی میان دو دل.

حکایت روزهای نو و بهاری. درسیزدهمین روز از دومین ماه بهاری فرصتی یافتم تا باز مروری کنم انچه را که گذشت. از خیلی دورتر بگم که در اواخر سال ۹۱ بر آن شدم که یک جشن خیریه ای را در مجتمع خودمون در حمایت از کودکان سرطانی برگزار کنم که به یاری خدا در ۲۱ اسفند ۹۱ این مهم به خوبی انجام شد و مهمترین هدفم صرفا اشنایی ساکنین با کودکان و مشکلاتشان و . بود که خوشبختانه بازتاب خوبی داشت. دردونه خانوم حسابی کیف کردن هرچه خواستن خریدند و تفریح کردند. و تا به حالا همین حکایت است.